Μάνα

Οι μάνες είναι η καλύτερη "εφεύρεση" στον πλανήτη μας. Αρκεί να ξέρεις να τις κρατάς σε μία ... απόσταση ασφαλείας. Πρώτα θα σε κυνηγήσουν για χρόνια με εκείνο το ποτήρι το γάλα στα χέρια ή την επιμονή του "ντύσου ζεστά, θα κρυώσεις". Έπειτα θα νιώσεις πόσο άδολα και βαθιά σε νοιάστηκαν. Κάποτε θα συγκρουστείς με τις υπερπροστατευτικές εμμονές τους και θα "πνιγείς" από τα δικά τους κοινωνικά status.

Και μετά .. όταν μεγαλώνοντας λοξοδρομήσεις και απομακρυνθείς, τότε θα το συνειδητοποιείς.
Πόσο σου λείπουν ... πόσο εύχεσαι να 'ταν ακόμη κοντά ... πάλι με το ίδιο ποτήρι γάλα ... να σε κυνηγούν στα 20 .. στα 30 .. στα 40 .. στα 100 σου.
Κι όσο τα χρόνια σε παίρνουν από το χέρι και σε τραβάνε μακρυά τους τόσο τις αποζητάς και αναρωτιέσαι: Ναι, εγώ ξέρω πόσο μ' αγαπάει αλλά πρόλαβα να της το πω ... να της το δείξω ... πόσο την αγαπώ κι εγώ. Όχι, δεν πρόλαβα. Μια μέρα τον χρόνο δεν μου φτάνει. Και τις άλλες ξεχνιέμαι στην καθημερινότητα. Την αποπαίρνω, την πληγώνω, την τυραννώ. Αλλά έτσι ακριβώς την νιώθω πιο δική μου. Πιο "κομμάτι" μου.

​
Και μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ πόση αλήθεια έκρυβε η ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ που είπε πως το μεγαλύτερο ξάφνιασμα κάθε γυναίκας είναι ότι μεγαλώνοντας συνειδητοποιεί πόσο έμοιασε στη μητέρα της.
Πράγματι τρομακτικό !!! Αν ήδη μοιάζουμε ...  τότε ήδη δεν χωρά σε "πατενταρισμένες παγκόσμιες μέρες" ή σε αγκαλιές λουλουδιών που θυσιάστηκαν τόσο ... στημένα. Κι ενώ το νιώθω .. πάλι θα ενδώσω σ' αυτά που επιλέγει η .. αγέλη. Κι ας ξέρω πως ούτε σε εκείνη ούτε σε μένα θα φτάνουν.

Εννοείται πως οι πρώτες σκέψεις
μιας μαμάς  μόλις ξυπνήσει είναι τα
παιδιά της....Αλλά και πολλά άλλα που
πρέπει...

Ποιες να είναι άραγε οι λέξεις που μπορούν
να περιγράψουν και να προσδώσουν το
μεγαλείο που αξίζει  στη λέξη...

«Δεν κάνω θυσίες για τα παιδιά μου, γιατί
όλη μου η ζωή είναι αυτά…» λόγια μιας
μάνας που όσο απλά κι αναμενόμενα...