Ο Γκαίτε, ο Σοφοκλής, ο Σαίξπηρ και το Ευρωπαϊκό Σχολείο του Ηρακλείου

Είναι πράγματι θλιβερό να διαπιστώνεις από τέτοια ζητήματα, πόσο απέχουμε ακόμα από την ευρωπαϊκή σύγκλιση. Όχι μόνο εμείς, αλλά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Ο Jean Monnet έβαλε τα θεμέλια της ευρωπαϊκής παιδείας, ιδρύοντας το πρώτο σχολείο το 1953. Από τότε, πέρασαν έξι δεκαετίες κι ακόμα ο θεσμός συντηρείται μόνο τυπικά και όχι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Έχω την εντύπωση πως ούτε η Συνθήκη της Μπολόνιας ήταν αρκετή για να ωθήσει την εκπαίδευση σε ένα πλαίσιο ολοκλήρωσης, με στόχο την καλλιέργεια της «ευρωπαικής συνείδησης». Εννοείται βέβαια πως στην Ελλάδα, αδιαφορήσαμε ακόμα περισσότερο, αποθεώνοντας τον τοπικισμό και τις αγκυλώσεις του συντηρητισμού.

Ο Ανδρέας στο άρθρο του έχει την εξής κατακλείδα: Ειδικά εμείς οι Έλληνες, αν μπορούσαμε να κατανοήσουμε πόσο σημαντική είναι η «ευρωπαϊκή παιδεία», θα πρωτοστατούσαμε στον πολλαπλασιασμό των ευρωπαϊκών σχολείων. 

Πικρόχολα παρατηρώ πως "όσα δεν κατανοούμε εμείς οι Έλληνες" πολλαπλασιάζονται κι .. ύστερα "βρέχει" συμφορές. Ίσως η προεκλογική περίοδος που διανύουμε να ήταν μία καλή ευκαιρία να αλλάξει η συνήθης ατζέντα και να ακούσουμε θέσεις και σκέψεις υποψηφίων για τέτοια ζητήματα ουσίας. Όπως αυτή η .. νέα αρπαγή της Ευρώπης.

Μ.Κ.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται στο ekriti και υπόκειται στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή του καθ’ οιονδήποτε τρόπο χωρίς την απαραίτητη παραπομπή (link) στην ιστοσελίδα που το δημοσίευσε.