Σαρακοστη

​Χρήσιμες συμβουλές στους καταναλωτές
δίνει ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων
(ΕΦΕΤ), με αφορμή τις ημέρες της...

Το Τμήμα Κτηνιατρικής της Διεύθυνσης
Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής
Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, ως...

Μαρίνα Παπάζογλου

Διατροφολόγος

Η νηστεία έχει σίγουρα μεγάλη
θρησκευτική αξία αλλά παράλληλα είναι
ευεργετική...

"Και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε".

ΜΑΤΘ δ.2

Κι ύστερα ερχότανε η Καθαρή Δευτέρα. Την φανταζόμουν σαν αυστηρή γεροντοκόρη με τα μαλλιά πιασμένα κότσο κι ένα φουστάνι μακρύ και κατάμαυρο. Βάδιζε καταπάνω μου μ' εκείνο το ανελέητο βλέμμα της, κουνούσε το δάκτυλο με νόημα και μου επαναλάμβανε με στεντόρεια φωνή την ίδια λέξη διαρκώς: Εγκράτεια.

Την ακολουθούσε ένας συρφετός από ... όσπρια και λαχανικά. Γκρίνιαζα ασύστολα με τις φακές και τα ρεβύθια που προσγειώνονταν στο τραπέζι. Ενώ την Πέμπτη (κάθε Πέμπτη) έτρεχα να λάβω θέση πρώτη στην μεσημεριανή συνεύρεση που είχε μόνιμα ψάρια και χόρτα. Πάντα φρέσκα από τη λαϊκή αγορά, που γινόταν δύο στενά πιο κάτω. Και μια τέτοια μέρα, μία Πέμπτη, φιλεύαμε στο τραπέζι μας την Σμυρνιά γειτόνισσα. Η Σαρακοστή κόντευε στη μέση της κι εγώ ήμουν "μεθυσμένη" ήδη από τη μυρωδιά του γαύρου που τηγανιζόταν. Με πήρε στα πόδια της και με κανάκευε.

- Σ' αρέσει μικρή μου η Σαρακοστή;

- Όχι, κυρία Στέλλα. Μόνο τις Πέμπτες μ' αρέσει. Τις άλλες μέρες τρώμε φακές, ρεβύθια, σπανακόρυζο ... μπλιάχ

- Για κάτσε να σου πω μία ιστορία μέχρι να στρωθεί το τραπέζι. Ξέρεις, η Σαρακοστή δεν ήταν πάντα έτσι. Παλιότερα ήταν μία πανέμορφη κοπέλα που γλεντοκόπαγε μέρα και νύχτα. Έτρωγε ό,τι της άρεσε, έπινε όσο ήθελε, χόρευε και γελούσε συνέχεια. Μέχρι που κάποτε βαρέθηκε. Το σώμα της βάρυνε από τα γλυκά που καταβρόχθιζε, το μυαλό της θόλωσε από το πολύ κρασί και δεν μπορούσε να χορέψει πια. Όλοι γελούσαν και την κορόιδευαν. Κι εκείνη ήταν πλέον δυστυχισμένη. Και τότε συνάντησε ένα σοφό γέροντα που της είπε τι να κάνει για να ξανακερδίσει τη χαρά. "Να νηστεύσεις και να στερηθείς" της είπε ο γέρων. 

Κι η Σαρακοστή, τον άκουσε. Έκοψε τα γλυκίσματα κι όσα λαχταρούσε να γευτεί. Περιορίστηκε σε λιτά κι άνοστα φαγητά. Έκοψε και το κρασί. Κάποτε και το λάδι. Το σώμα της καλοσύνεψε και το μυαλό της ξεθόλωσε. Οι διασκεδάσεις της έλειπαν αλλά έκανε υπομονή. Πέρασαν έτσι 40 μέρες. Στο τέλος τους η Σαρακοστή είχε ξαναγίνει όμορφη. Μόνο που τώρα ήταν πιο σοφή και πιο γλυκιά. Και τη μέρα του Πάσχα κάθισε στο τραπέζι να γευτεί όσα στερήθηκε. Κι όλα της φάνηκαν 100 φορές πιο νόστιμα από πριν.

Από την Καθαρά Δευτέρα έως και την
Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου,
αρχίζει η περίοδος της Σαρακοστής! Η...

Γλασέ χαρτί ήταν; Δεν είμαι σίγουρη πια. Κόλλες μεγάλες από το βιβλιοπωλείο. Να κόψουμε όμορφα σχήματα και να τα κολλήσουμε προσεκτικά να μη βρει χαραμάδες ο άνεμος. Ξυλαράκια από το μαραγκούδικο του κυρ Παναγιώτη. Να μας κυνηγάει γελώντας κάτω από τα σκονισμένα του μουστάκια. Σπάγκο ελαφρύ για τα ζύγια. Εφημερίδες ψαλιδισμένες στην ουρά. Κι η καλούμπα στεριωμένη στο κέντρο. 
Μέρες παλεύαμε να τον ... αναστήσουμε. Μπλεγμένα στη φαντασία μας όλα τα σύνεργα. Ψαλίδια, ξυλοκοπτική, χαρτοκοπτική. Οι τέμπερες που 'βαζαν το χρώμα. Κι η ψυχή να φτερουγάει μη βρέξει. Να 'ναι ο ουρανός του καλοτάξιδος. Να πάει ψηλά. Να δει και να μας φέρει ... κόσμους.

Κι ο Θεός των ανέμων δεν είχε πάντα κατανόηση στα ντέρτια μας. Μας κρυφοκοίταζε στο δασάκι που πασχίζαμε. Κι άλλοτε γέλαγε κρατώντας την κοιλιά του με τις τρεχάλες μας. Κι άλλοτε έπαιζε μαζί μας κι αυτός, φυσώντας δυνατά τις ελπίδες μας. Και τότε η καλούμπα ξέκοβε, ανασαίνοντας ... ελευθερία. Μέναμε να τον κοιτάμε να μακραίνει, το ίδιο λεύτερα και ξέπνοα κουρασμένοι.

Επιστροφή. Έψαχνα τη "γαλάζια μου σκέπη" με το βλέμμα. Να τον εντοπίσω. Να βρω πόσο αλλάργεψε και που σιμώνει. Και μόλις βράδιαζε ρωτούσα: "Φτάνει τώρα στη Σαλονίκη; Αύριο θα 'ναι στην Αγγλία; Πόσο θέλει για Αμερική;" Άσχετη στους παγκόσμιους χάρτες από τότε! Όπου δεν έφτανε το βλέμμα μου, όλα ξενιτεμένα.

Έκλεινα τα μάτια και τον έβλεπα να πετά ακούραστος. Ένα τοσοδούλικο φτεράκι στον άνεμο. Η κουκίδα που 'στειλα στα πέρατα. Τότε πίστευα πως μια μέρα θα τον ξαναβρώ. θα λύσω τα ξυλίκια και θα μάθω όσα είδε. Σαν εικόνες να δίπλωνε για χάρη μου στα ζύγια. Παιδιάστικες σκέψεις ...

Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός. Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν ...

Η τσίκνα πρέπει να σου γαργαλάει τα
ρουθούνια και το λίπος να στάζει στο
πιάτο. Αλλιώς πως θα νοιώσεις την μέρα στο...