Μάνος Χατζηδάκις

/Xρόνια τώρα ο καταφερτζής, ευρηματικός,
πλακατζής και κλασσικός «ελληναράς»
καραγκιοζάκος, σκαρώνει τα μύρια όσα κάτω...

Από το ξεκίνημά του το 1964 (όταν ηχογράφησε
τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών) μέχρι
σήμερα, εξακολουθεί να μαγεύει το κοινό,...

ΟΙ παλιότεροι θυμούνται πως ένδοξες
εποχές κρατικής ραδιοφωνίας και ποιοτική
μουσική και λόγος ήταν συνυφασμένα μόνο...

Όσοι τον γνώρισαν ήταν σαν να τους
σφράγισε με μία αόρατη σφραγίδα. Οι
υπόλοιποι μάθαμε απλώς τα τραγούδια του.
Αλλά κι...

«Η Ελλάδα σου μοιάζει Μπλανς Επιφανί
Διαθέτει ήθος, αφέλεια, υπομονή.
Κι αν τη βιάζουν τακτικά οι κατακτητές,
μ'...

Στο πλαίσιο των «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ 2014»
που οργανώνει ο Δήμος Ηρακλείου, η
Θεατρική Ομάδα του  2ου Λύκειου...

Είναι κάτι τραγούδια που "στοιχειώνουν" εποχές. Και μετά τα παίρνεις και τα κουβαλάς πάντα μέσα σου. Δεν ξέρω πώς και γιατί .. αλλά θαρρώ πως το πρώτο τραγούδι που αγάπησα ήταν αυτό του Μάνου Χατζηδάκη.

Το θυμάμαι να παίζει στο ραδιόφωνο κι όλοι στο σπίτι να σιγοτραγουδούν. Ο παπούς μου όμως το άκουγε και βούρκωνε. Τον παρατηρούσα με την αφέλεια του παιδιού που αγνοεί ποιό κλειδάκι "ανοίγει" τις ευαισθησίες των μεγάλων. Και κάποια φορά έτρεξα κοντά του -φαίνεται- και ρώτησα:
- Παπού, γιατί σ' αρέσει τόσο αυτό το τραγούδι;
- Γιατί είναι χάρτινο το φεγγαράκι, μου απάντησε.
- Όχι, το φεγγαράκι, παπού δεν είναι χάρτινο. Είναι αληθινό. Εκεί ψηλά στον ουρανό είναι, διαφώνησα με την αθωότητα της ηλικίας.
- Κι όμως μωρό μου, όταν μεγαλώσεις θα δεις ότι το φεγγαράκι είναι χάρτινο.